در عکاسی سنتی یا همان آنالوگ ISO یا همان ASA نشان دهنده ی میزان حساسیت یک فیلم نسبت به نور است.این مقدار با اعداد اندازه گیری می شود و شما معمولا می توانید این اعداد را بر روی فیلم های عکاسی مشاهده کنید.هرچه عددی که مشاهده می کنید کمتر باشد یعنی میزان حساسیت فیلم شما نسبت به نور کمتر است و در نتیجه شما می توانید تصویری کم نویز تر داشته باشید.
در عکاسی دیجیتال ISO نشان دهنده میزان حساسیت سنسور دوربین شما نسبت به نور است.مثل همیشه قوانین عکاسی آنالوگ در عکاسی دیجیتال هم صدق می کند،یعنی هرچه میزان ایزوی دوربین شما پایین تر باشد،حساسیت سنسور شما نسبت به نور کمتر است و در نتیجه میزان نویز در عکس هایتان کاهش پیدا می کند.معمولا از ایزوی بالا در محیط های تاریک و یا کم نور استفاده می شود تا دست عکاس برای تغییر سرعت شاتر و رسیدن به نوردهی مناسب باز باشد.البته انجام این کار میزان نویز موجود در عکس را افزایش می دهد.
برای روشن تر شدن موضوع با یک مثال واضح به بحث خود ادامه می دهیم،در تصویری که در زیر مشاهده می کنید،عکس سمت چپ با ایزوی ۱۰۰ و عکس سمت راست با ایزوی ۳۲۰۰ گرفته شده است.به راحتی می توان میزان تفاوت این دو عکس و تاثیرات ایزو را در آن ها مشاهده نمود.
عموما ایزوی ۱۰۰ به عنوان ایزوی نرمال در نظر گرفته می شود و تصاویر خوبی را به شما می دهد (با نویز کم تر).
اکثر مردم تمایل دارند دوربین دیجیتال خود را در حالت اتوماتیک قرار دهند،تا دوربین به شکل اتوماتیک تنظیمات ایزوی مناسب را با توجه به شرایطی که شما در آن عکاسی می کنید انتخاب کند.به شکل اتوماتیک دوربین تلاش می کند میزان ایزو را تا جایی که ممکن است پایین نگه دارد اما اکثر دوربین ها این امکان را به شما می دهند که به شکل دستی ایزوی موردنظر خود را انتخاب کنید.
زمانی که شما به جای دوربینتان تصمیم می گیرید و ایزوی موردنظر خود را اعمال می کنید،متوجه اثرات آن بر روی میزان باز بودن روزنه دیافراگم و سرعت شاتر،برای رسیدن به یک تصویر مطلوب خواهید شد.برای مثال زمانی که شما عدد ایزوی خود را از ۱۰۰ به ۴۰۰ افزایش می دهید متوجه می شوید که می توانید با سرعت شاتر بالاتر و یا دیافراگم بسته تر عکس بگیرید.
زمانی که میخواهید بهترین ایزو را برای شرایط موردنظرتان انتخاب کنید معمولا باید ۴ سوال زیر را از خودتان بپرسید:
۱- نور – آیا نور کافی به سوژه من می رسد؟
۲- نویز – یک عکس پر از نویز می خواهم یا یک عکس بدون نویز؟
۳- سه پایه – با سه پایه عکاسی می کنم یا بدون آن؟
۴- سوژه متحرک – سوژه ی من متحرک است یا ثابت؟
اگر نور کافی بود،مقدار کمی نویز می خواستید،از سه پایه استفاده می کردید و سوژه شما ثابت بود،بهتر است از ایزوی پایین استفاده کنید.
اما اگر محیط نور کافی نداشت،شما نویز زیادی در تصویر می خواستید،سه پایه نداشتید و یا اینکه سوژه تان متحرک بود بهتر است از ایزوی بالا استفاده کنید.
البته مطمئنا حاصل این افزایش ایزو تصویری پر از نویز خواهد بود!
شرایطی که شاید نیاز باشد تا از ایزوهای بالا استفاده کنید:
۱- ورزش هایی که در فضای باز انجام می شود – در شرایطی که سوژه ی شما متحرک است و یا نور در دسترس محیطی کمی دارید.
۲- کنسرت ها – معمولا در کنسرت ها نور کم است و نمی توانید از فلاش استفاده کنید.
۳- گالری ها،کلیسا ها،مساجد،مکان ها تاریخی و… – بسیاری از اماکن علی رقم نبود نور کافی اجازه استفاده از فلاش را به شما نمی دهند.
۴- جشن های تولد – عکس گرفتن از شمع های روشن در یک اتاق تاریک بسیار لذت بخش خواهد بود،به شرط اینکه از یک فلاش مناسب و ایزوی بالا استفاده کنید!
ایزو یک قابلیت مهم در عکاسی دیجیتال است و این اجازه را به شما می دهد تا کنترل بیشتری روی عکسی که در نهایت محصول کارتان خواهد بود داشته باشید.
همین امروز ایزو های مختلف را تست کنید و به تاثیر آن ها بر روی عکس هایتان،سرعت شاتر و میزان دیافراگم توجه کنید.
