یافتههای جدید نشان میدهد استفاده از دستگاههای هوشمند نظیر گوشیها و تبلتها برای جلب توجه کودکان و آرام کردن آنها میتواند برای رشد احساسات اجتماعی آنها مخرب باشد.
محققان دانشکدهی پزشکی دانشگاه بوستون به این یافته دست پیدا کردهاند که استفاده از صفحات نمایش تعاملی برای کودکان زیر ۳۰ ماه، ضمن تاثیر منفی بر رشد احساسات اجتماعی، بر رشد توانمندی و مهارتهای مورد نیاز برای ریاضیات و علوم نیز آسیبزا خواهد بود. تحقیقات جدید نشان میدهد استفاده از گوشی هوشمند یا تبلت برای آرام کردن کودکان نوپا موجب تاثیر منفی بر توانایی یادگیری خودکنترلی نیز خواهد شد.
تحقیقات همچنین مدعی هستند که استفادهی طولانی مدت از دستگاههای موبایل برای کودکان با سن کم موجب اثرات نامشخصی بر رشد و رفتار آنها خواهد شد. محققان دانشکدهی پزشکی دانشگاه بوستون هشدار دادهاند که اگرچه اثرات مضر تلویزیون و ویدیو بر کودکان بسیار کمسن به خوبی مشخص و درک شده، اما درک عمومی از اثرات مخرب دستگاههای موبایل بر مغز کودکان پیش از سن مدرسه هنوز توسط جامعه جدی گرفته نشده است. این مساله به خوبی از آمار استفادهی کودکان از اینگونه دستگاهها مشخص است.
این محققان هشدار دادهاند که استفاده از دستگاههایی نظیر گوشیها و تبلتها که از نمایشگرهای تعاملی برخوردار هستند برای جلب توجه کودکان و آرام کردن آنها میتواند برای رشد احساسات اجتماعی آنها مخرب باشد.
اگر این دستگاهها به روش غالب آرام کردن و پرت کردن حواس کودکان بدل شود، تصور میکنید آنها قادر خواهند بود مکانیسم خودتنظیمی خود را برای رفتارهایشان توسعه دهند؟
این یافتهها به وضوح نشان میدهد که استفاده از نمایشگرهای تعاملی برای کودکان زیر ۳ سال موجب تخریب مهارتهای مورد نیاز برای درک ریاضیات و علوم خواهد شد. جنی ردسکی، مربی بالینی پزشکی رفتاری-رشدی کودکان، یافتههای تیم تحقیقاتی خود را در نشریهی آکادمی آمریکایی طب اطفال به چاپ رسانده است. وی از والدین درخواست کرده تا حد امکان تعاملهای مستقیم انسان به انسان را در قبال فرزندان خود به کار گیرند.
ردسکی در کل به تشویق روابط خانوادگی آفلاین پرداخته و پیشنهاد میکند که کودکان احتمالا از زمانهای از پیش تعیین شدهی خانوادگی برای ارتباط با خویشاوندان بهرهی خوبی خواهند برد؛ زمانهایی که در آنها خبری از تلویزیون یا دستگاههای موبایل نباشد.
محققان ضمن اشاره به این مسالهی اثبات شده که کودکان زیر 30 ماه، به اندازهای که تعاملهای انسانی را درک کرده و از آن تجربه کسب میکنند قادر به یادگیری از تلویزیون و ویدیو نیستند، اما هنوز به اندازهی کافی برای تعیین اثرات تعامل با اپلیکیشنها تحقیق صورت نگرفته و مشخص نیست که اثرات مشابهی را شاهد هستیم یا خیر.
ردسکی به طرح این مساله میپردازد که آیا استفاده از گوشیهای هوشمند و تبلتها قادر است بر حس همدردی و مهارت حل مسالهی کودکان تاثیرگذار باشد یا خیر. همچنین اثرات این فناوریها بر المانهای تعامل اجتماعی که بواسطهی بازیهای روزمره و برقراری ارتباط با همسالان شکل میگیرد نیز باید مورد تحلیلهای عمیقتری قرار گیرد.
بازی کردن با قطعات اسباببازی جورچین و ساختمانسازی نظیر لگو در قیاس با استفاده از دستگاههای الکترونیکی و بازیهای آن، تاثیر بیشتر و صحیحتری بر تواناییهای اولیهی ریاضی کودکان دارد.
این دستگاهها ممکن است جایگزین فعالیتهای دستی مهمی شود که موجب رشد توانمندیهای حسی-حرکتی و بصری هستند؛ توامندیهایی که برای یادگیری و برنامهریزی ریاضی و علوم در کودکان اهمیت فراوانی دارد.
اسناد و مدارک محکمی مبنی بر این مساله وجود دارد که برنامههای تلویزیونی که بر پایهی تحقیقات برای آموزشهای اولیه تدارک دیده شدهاند، یا اپلیکیشنهای آموزش خواندن در دستگاههای هوشمند و نیز کتابهای الکترونیک میتواند موجب بهبود گنجینه واژگان و مهارت درک مطلب شود؛ اما این مساله نیز تنها در صورتی روی خواهد داد که کودک به سن مدرسه نزدیک باشد.
ردسکی پیشنهاد میکند که والدین پیش از اجازه به کودکان برای استفاده از یک اپلیکیشن، حتما ابتدا خودشان به آزمایش آن بپردازند. آنطور که واضح است، در حال حاضر سوالهای موجود حول محور رسانههای موبایل بسیار بیشتر از پاسخهای یافت شده است.